Esrik Yüz

Güneşin feryadından sığınmış
O gölgesine tutunan
Kelebeğin dinginliği.
Gün,kurtarılmayı bekleyen
Lepiska saçlı,
Sarışın bir bahar yeşilinde,
Gömleğimizin terli kokusuna sokulmakta.
Sözleri paramparça olmuş
Parıldamakta, ateşine düşen korkuları
Geride bıraktığı sonsuz boşluklar.
Bir var olup,bir kaybolan.
Yani tanrısıyla da anlaşamamış
Dalgın bir kentin
Nefes alan gölgeleri.
Zaman yine sağır, yine vakur.
Örtünen duvarları
Baştan başa kaplayan
Sinsi bir sitem kılığındadır
Tenha sözlerde çırpınan tutkular.
An ki uzak bir geceye
Götürülmüş, yasak sözlerle bezenen
Sonsuzluğu arayan karanfiller arasında.