Eteğinden Tutuşan Şiir

Eleğinden dökülen kumlar gibi,yabancı cisim istemez şiir ve
Ardında gelip geçici hevesler bırakmadan geleceğe yazılır...
'Çünkü şiir gelip geçici bir heves değildir ve olmamalıdır.'

Bilirim;
Ütülendi beynin,
Betimlerden hava alıyor,
Düşündün mü?hiç ilhamsız hayatı,
Menekşe dibinde ömür geçirmek açma telaşıyla,
Ve bilir ki,pabuç bırakmazsın bu kuru gürültüye.


Yazmak!
Derin kuyulara drenaj gibi,
Kaybolmuş incileri toplamak yeniden,
Bilmiyorum kaç kuyu kazdım ve alnıma asıldı payesi,
Eteğinden tutuşturdum ateş böceklerini,geceye iliştirdim,
Kar topladım yanmasın diye yüreğimde büyüttüğüm şiirler.

Hey Bayım;
Size sesleniyorum!
Hiç ağardı mı?saçınız şiir doğumlarında,
Gözlerinize düğümlendi mi?harf aparatları,
Sonuna kadar kırdınız mı?cesaret prangalarını,
Hayır mı?anladım ki size göre değil bu mecralar.

Hey Bayan;
Saçınızda gökkuşağının, kaç rengi var?
Ayasından öptünüz mü?Emekçi bir Şairi,
Kaprislerden kaç yoruma ulaştı elleriniz,
Gönül duraklarında bağrı yanık kaldı mı?şiirleriniz,
Bildim sizi,sizde Şiirin gelip geçici heveslerindensiniz.

Bil ki Şiir;
Gergeften süzerken heceleri,
Çuvaldızından uzak durmaktır,
Yarım yamalak acı değildir,
Yarım yamalak acıya biçilen kefendir,
Acılarda kaybolmak acizlerin işidir.

Bildim de!kayboldum bu mezarlıkta insan bir yön levhası koyar,
Eteğinden tutuşturacakken Şiiri kendim tutuştum,
'Çevrimdışıyım'

28.06.2006