Etme

Berrak bir su gibi duru olmasa da yüzün,
Billûr kapaklı eski bir saat kadar kıymetlisin bende.
Güzeldir, ey Bilici,
Bana bakınca gülen kahverengi gözlerin...
Bilirim içinde bir umman; hadd û hudutsuz
Ama beni boğacak kadar değildir derin...

Ben ki, dikenli yollarında hayatın
Çıyanlarla savaşarak gelmişim...
Sırtlanların, çakalların arasında
Yaşamayı bilmişim..
Ben ki, öfkeler ekilmiş topraktan
Fırtınalar biçmişim...
Şimdi ey Bilici!
Sen, hangi düşeşle getireceksin
Yüreğimi yere...
Şu kocamış yaşımda
Nasıl salacaksın beni yeniden
O acemi düşlere?

Etme...

Şakaklarıma yağan karlar, irsî değil bilesin!
Saçlarım daha çıkmadı üç bin metrenin üstüne...
Ey Bilici,
Var mıdır kitabında beni kapına kul edecek bir efsun?
Bir büyü varsa sende eğer
Bende de onu bozacak tılsım var...
Aşındırır ne varsa, söker yerinden çünkü,
Asırlardır aşkın falezini döven dalgalar...

Haramîyim, haram yerim, harama meyilliyim.
Oysa sen helalîsin, helale meyillisin.
Benim şehrim harabe ve perişan,
Mamur ve bayındır oysa senin şehrin.
Al katarını ve git,
Heybende götür bildiklerini de...
Ey Bilici!
Benim şehrimde konaklamak
Ölüm getirir kafilene..

Etme...

Benim şehrimde veba, benim şehrimde ölüm
Sarayım top güllelerinin tehdidi altında...
Ben ki, bin yıllık savaşların kahramanıyım
Bu mudur ödülüm, tarihimin katında...
Şimdi dersen ne kaldı geriye senden,
Senden yarına ne var?
Hayaletlerle savaşan bir ömür kaldı derim,
Ve yüreğimin deltasında birikmiş pişmanlıklar...

Bari sen etme...