Eudaimonia

Yanılıyor Aristo,

tek bir sardunya baharı getirebilir!

Öldürse de bu tikel eylem

gülerek öldürür şuur bozukluğu.

Duy varlığını, bu serpilme kışı

kadri mutlaklık, kontrol dışı!

" korkmalısın " sözcügü

eleştiri koyuluğu

ve işte buldum seni değerler diyalektiği;

dildeki kar tanesi, anne ölümü ertesi

tutsaklığımın bir tanesi!

Sorduğun mantık sorusu öncüllü

aşktaki kölelik gönüllü,

ilk şıktan son şıkka eledim

sevincimi bak eski hale getirdim!

Açmıyorsun yaralarını

kim bağışlayacak seni,

sıcak değilse ellerim

kavramsal hakikat her yerin!

Sevmek,

bir suretin üçte birini görmektir.

Gülüşün kainatımın boşluğunda

ve ellerim sığar avuçlarına!

Üstelik bilmezdim önceden

sol yanaktaki ben'in ötesi

sonsuz küçükmüş meğer,

ontolojik yaşam bileşeni!

Esirgiyorum kendimi tüm öğretilerden

aşkımı sana veriyorum, 

düşünce hastalığımı...

Seninim, 

göz olma arzusu içimdeki!

Körlük demek bu,

nabzım gözümde atar

derviş hüviyeti hû!

Yine de soruyorum evrene;

kim sevecek bendeki zikri,

haz ve acı dolu mustahlef kalbimi?