Evde Yokum

-Yeni yıla ve yaşama şiirlerle bir kez daha merhaba-

“tak tak…” kapım çalındı

“Mutlulukmuş” -öyle mahcup mahcup… Öyle utangaç-

Yıllar sonra gelip de kapımı çalan

“Evde yokmuş” dedirttim kendimi

Duvar gibi suskunluğumla

“tak tak…” kapım çalındı

“Sevinçmiş “ -öyle utana utana… Öyle sıkıla-

Onca acının ardından gelip de kapımı çalan

Elinde plastik ölü çiçekler - renksiz, ruhsuz, kokusuz-

“Evde yokmuş” dedirttim kendimi

Ustura gibi kanatan kızgınlığımla

“tak tak…” kapım çalındı

“bundan sonra güzel günler göreceğiz” gelmiş -öyle pişkin pişkin…

Utanmadan ömrümün son günlerinde

“Evde yokmuş” dedirttim kendimi

Buz gibi küskünlüğümle

“tak tak…” kapım çalındı

“aşkmış- gülmekmiş” meğer

Yüreğimde yaprak yaprak kuruyan aşklardan

Ve gözyaşlarından sonra-öyle pişman pişman… Öyle üzgün-

Özür dilercesine kapımı çalıp da duran

“Evde yokmuş” dedirttim kendimi

Yer yarıldı da yerin dibine giren gülüşüm

Ve deprem gibi başıma yıkılan yalnızlığımla…

Geç kaldınız…/ defolun…/ gidin

Şu mübarek ağzımı açtırmadan benim…

Sakın haa! Bozmaya da kalkışmayın

O kahreden…/ o yalnız…/ o korkunç…/ o mutsuz…

O aşksız…/ ve o gülmeksiz kalan kurulu düzenimi…

Ele avuca sığmayan çocuk gibi

Yürek kapımı çalıp çalıp da kaçan sendin demek

Seni gidi güzel günler göreceğiz seni…

Seni gidi aşk…/ seni gidi sevinç…/ seni gidi mutluluk seni…