Evdeki Hesap Anarşiye Uymuyor

İspanyol paça kaşlardan,
kaygan zeminli göz duvarına.
Bol ve ani yağışlarda...
diye başlar herzaman.
Kendinizi kandırmayın artık.
Sızı limiti çıkarılmış,
alabildiğine asfalt zamanlardan.
Kalansız gidenlerin,
göz doldurduğu bir akşamdan,
gerili bir çamaşır ipi,
taban tabana çoşkulara.
Asılıyorum Yeşilırmak'ların,
Kara deniz dokulu dağarcığına.
İnce bir gömlek giyili,
yaz günü adınlarımdan tutun,
terden gri yakalı düşlerime.
Hepsi atılıyor,karantina boşluğuna
Hiçliğe çakılı göçüklere,
toplumlardan uzaklaştırmalara.
Veronica bile ölmek istiyor.
Yergilerin sobelendiği,vücudumda.
Hayatımın en uzun,
Ona kadar sayışında
Birden başlayıp, geri dönüyorum.
Alakasız isimleri ve şehirleri,
nasihatlerde yitiriyorum.
Kabuslarımın velayetini,
aksız bir sakala devrediyorum,
Ceninimi arıyorum ara sıra,
Dokuz ayını yitirmiş bir anne gibi.
Taze gözyaşı demliyorum,
Anılarımdan esinli kahverengisi.
Edebiyattan çıkıyorum,insanlığa
oradan düpedüz arşa.