Evet Sevgili

Evet sevgili, olmak vardı şimdi yanında,
Özlem nedir unutuncaya dek.
Burnumu dayayıp koklamak saçlarını,
Saat unutuna kadar ilerlemeyi;
Reddetmek vardı gündüzü,
Sarmak seni bir kefen gibi
En kıvrak hatlarıyla bedeninin.
Doyana kadar bu ruhu asi,
Öpmek vardı ısıra ısıra dudaklarını;
Ve uyuyakalmak kalp kalbe karşı.

Ama yatıyorsun hiç yakıştıramadığımla,
Baş harfi yalnızlık
Yazık oluyor yelkovana,
Yatağında üşümüyor mu ellerin bir başına?
Oysa ciğerlerine dolan havada olmak vardı zerre zerre;
Kirpiklerinden öpmek uyanırsam gecenin bir saati