Evladım

Yokluğun öyle ağır geliyor bana, sesini duyamamak, gözlerinin içine aşkla bakamamak,

Dünyanın en katlanması zor imtihanı. Zaman durdu, kuşlar ötmez oldu, içimden bir şeyler koptu sanki. 

Ceylan gözlüm, cennet kokulu evladım..

Hasret kaldım sana şu dünyada. 

Sen benim şu dünyadaki tutunacak tek dalım, sığındığım tek limansın.

Kader aldı seni benden daha doyamadan genç çağına. 

Şimdi kim silecek benim gözyaşımı, kim teselli edecek beni. 

Başımı yastığa her koyduğumda Mevlamdan seni diledim. 

Son bir defa kokunu ciğerlerime hapsedeyim diye. 

Sen gittikten sonra kolum kanadım paramparça yüreğim bin pare kalakaldım.

Nefes aldığımda bir kez daha ölüyorum sensiz Evladım.

Bu hayat seni bana çok gördü can parçam,

Sen söyle nasıl dayanacak bu yürek sensiz kuzum, yavrum, evladım.

Ellerimi semaya her açtığımda beni de yanına alsın diye dualar ediyorum Rabbime,kabul etsin beni cennetine diye.

Şu dünyada cehennemi tattım yokluğunla kurban olduğum evladım.

Hatırlıyor musun? bir keresinde bana sormuştun, iyiler hep cennetemi gidiyor diye, bende gülümseyerek evet evladım demiştim. Sende o sırada bana dönüp inşallah biz de cennette karşılaşırız demiştin. O anda gözlerim doldu ve sana sımsıkı sarılmıştım. Ve döndüm inşallah evladım demiştim. 

Kısacası Evladım, ben sensizliğe hala alışamadım. 

Bu ev sensiz sessiz, neşesiz, karanlık. 

Ruhum darmadağınık, dilim suskun, gözlerimin içi gülmüyor. 

Çok geçmeden kavuşalım yavrum, evladım, huzurum, mutluluğum, yaşama sevincim, 

Melekler yoldaşın olsun can evladım... 

SENİ ÇOK ÖZLEDİM BAL KOKULU EVLADIM.