Evlat

Ne kadar zordur,
Babası olupta babasız yaşamak.
Yaşayan bilir,
Aslında ben bilmiyordum,
Daha yeni öğrendim.

Henüz iki yaşında,
Pamuk pamuk elleri,
Badem yeşili gözleri,
Ne kadar tatlı dilli.
Ama gel-görki,
Baba sevgisine hasret,
Baba sıcaklığına özlem.
Dayanması zor,
İnsan olan için.
Babası olupta babasız yaşayanlar için.

Bir baba değişi var,
Dünyalara bedel.
Bir gülüşü var,
Ömrüme ömür.
Görseniz bir yürüyüşü var,
Ördek yavrusu gibi.
Gerçekten herşeye değer.
İki imiş üç olsun ne farkeder.
Uykusuz kalmışım,uykusuzluğa değer.

Ey evlat!
Bugün baba diyorsun bana,
Yarın gerçek baban çıkarsa karşına,
Ve biliyorum çıkacak,
O zaman unutma bizi ha.
Yaşın büyüyünce unutursun ha gerçi,
Olsun bugün baba diyorsun ya bana,
Yüzüme bakıp mutlu oluyorsun ya,
İstersen yarın tanıma,
İnsan olduğunu görmek yeter de artar bana.

Ey evlat!
Bir sözde babana,
Eğer bugün dünyaları verseler bana,
Bir gülüşüne değişirsem namerdim.
Kral yapsalarda beni bu ülkenin başına,
Bir baba deyişine değişirsem yine namerdim.
Unutma,
Babası olacak baba,
Bu sözlerim sana,
Evladını terk etme başka bir avrat uğruna,
Evladını terk etme karşılığı olmayan kariyerin uğruna.

Ne kadar zordur,
Babası olupta babasız yaşamak,
Yaşayan bilir,
Aslında bende bilmiyordum,
Daha yeni öğrendim.