Evleniyorum

bir sahilde tutmuştun ilk beni gözlerimden
dalgalar vurdukça kıyılarına iç geçirmiştim farkettirmeden
mavilerime bakıyordu kapın
ilk göz göze geldiğimizde farkındaydım aslında
beni hiç önemsememiştin...
ne işin var bakıyordun sanki
ben de öylesine baksam da
önemsemiştim
önemliydin...!



hatırlıyorum
evet ben sıradan bakıyordum da
ama hakkın vardı
sıradan değildin...
görülüyordu çok açık
göze çarpan alıcı vakarlı ve erişilmez duvarların vardı
sadece dışardan bakabilirdin
sadece uzaktan bakılabilecek gibiydin ulaşılmaz
hani evine kadar tanıyan şımarık kızlardan
bir çok kere yüzüme vurdu tokmağın
ama yılmadım hiç
ama sevmiştim bir kere işte
ben de öyle bakmıştım uzun uzun doyasıya...!




ama ne yalan oturmuştun içime
oturmuştum işte ben de sana
kurulmuştum hatta hamağına
dalmıştım
çay içiyordum keyifle karşı kıyıya caka satarak
bir gemi düdüğü titretmişti iliklerimi
sanki incecik belli üç katlı bir ev demiştim
ama değildin...!



belki hiç farkında bile değildin
alım alım alınıyordun
alışıktın belliydi hariçten göz atanlara
havai uçuk ve çok şuh demiştim
hatta şımarık
gerdanında kocaman bir kolye vardı nazarlık
bembeyaza boyamışlardı seni eteklerinden
hatırlıyorum
ben buradayım diyen balkonların da kırmızıydı!
neden bilmem ama sahiplenmiştim işte seni
yalan yok kıskanmıştım çok...!


terasında kalvaltı eder gibi iç geçirmiştim..
sanki el sallar gibi alaycı bakıyordun bana
ve kafaya koymuştum işte
alacağım seni ne olursa...!



ama az uğraşmadım senle
çevren bir sürü kodaman doluydu
oysa benim boyana bile gücüm yetmezdi
ama gel de anlat işte
en ucuzundan sahiplenmiştim önceleri
sevmiştim...
bu da yeterdi...
kağıtlarımı alıştırmıştım hiç ses etmezlerdi
sevmek illa sahip olmak değildir**
işte ilk kez o gün manasız gelmişti
ilk kez o gün isyan etti dizelerim
olmazdı
seviyorsan sadece bakmakla yetinilmezdi...!



her gün karşılaşıyorduk seninle
bir gün asla ulaşılmaz oluyordun
bir gün cezbeden bir göz kırpıyor
bu daha dayanılmaz kılıyordu seni
ve o illaya taktım bu kez
alacaktım seni
evlenecektim hem de illaki...!



değerini bilen bir sahibin olmalıydı
kıymetini bilen bir ailen
canımı çıkardılar dı
ne verdiysem daha çok daha istediler
onlar seni mal görüyorlardı
ben ise sevda
ama sevmenin değerini zorla ödettiler sonunda...!



bak şu martıların hepsi şahit
gele gide tanıdılar beni
seni anlattım onlara sor hepsi bilirler
hatırlar mısın bilmem
önce söz kestik
kapora nişan filan!
az yorulmadım ama
eyülün onikisiydi imzayı attığımızda
benimdin artık
hani ilk bahçeden girerken öpmüştüm
ve direk terasa çıkıp el sallamıştım denize



eh kolay değildi
o Y A L I dedikleriyle evlenmek elbette...!








ToprağınSesi