Evler

İşçi evleri durgundur
Akşamı sakin, sofrası yoksun
Bütün dünyası televizyondur.

Memur evleri bungundur
Herşeyi hesaplı planlı
Saati hep kurgundur.

İşsiz evleri soğuktur
Penceresi kapalı, perdeleri örtük
Misafiri pek yoktur.

Öğrenci evleri sessizdir
Kavgası ve sevdası çok
Konuğu azdır.

Bekar evleri solgundur
Odaları dar ve dağınık
Duvarları çıplak ve soğuktur.

Köylü evleri donuktur
Eşyaları sade ve eski
Her dem aynı yerde durur.

II.

Cezaevleri buruktur
Geleni çok gideni az
Tek avuntusu mektuptur.

Huzurevleri sessizdir
Gülüşü nadir gözyaşı sık
Geleni gideni seyrektir

Genelevleri karanlıktır
Günleri yoğun ve kirli
Geceleri tenha ve acıdır.

Çocukevleri hazindir
Sevinci az, dalgınlığı çok
Oyunu tatsız, mahrum ve eziktir.

Doğumevleri hüzünlüdür
Havası sıcak, kokusu ilaç
Kan, ter ve süttür.

Kadın Sığınmaevleri suskundur
Duyguları yaralı, uykuları dağınık
Aynaları kırık, bedenleri yorgundur.


III.

Evler, evler, evler...

Hepsinde ayrı bir umuttur,
Hepsinde ayrı bir düş,
Hepsinde ayrı bir keder.