Evler Ve İnsanlar

Kerpiç yüzlü, dost yüzlü
sırt sırta, yan yana, omuz omuza
insanlar ve evler vardı bir zamanlar...


Bir zamanlar
sokağa açılan pencerelerin gamzelerinde
pembe sardunyalar
coşkun rayihasıyla duvarlarını süslerdi
sarmaşıklar, henımeliler, mor salkımlar

Rüzgârın üflediği halay havalarıyla
düğün dernek kurardı bahçelerde
yeşil erikler, aksöğütler, karadutlar bir zamanlar...


Bir zamanlar
gözler anlatır, sözler taşırdı
yürekte çağlayan sevgiye dair tüm türküleri
söylerlerdi hep bir avazdan
şan, şeref, erdem tüterdi bacalardan


Toprak kokardı, insan kokardı
zeytin dallarının uzandığı
köyler, kasabalar, şehirler...

Ve
değişmemişti dünya bir zamanlar

Şimdi
masal oldular...