Evler ve Yollar

Al şarap dökülüyor ufka yine bu akşam

Altına dönmüş camlar topraklar hala sıcak

Ilık esen rüzgârın nefesinde ihtişam

Geceye adım atış bu kadar olur ancak.

Kuşları konuk etmiş kırmızı yüzlü damlar

Yavrular cıvıldıyor sanki söylüyor şarkı

Evine ekmek almış koşturuyor adamlar

Sarılmışlar hayata emek ile sımsıkı.

Çekiliyor sessizce camlardaki perdeler

Hicazkâr makamında titriyor udun teli

Sanki öksüz kalıyor zedelenen caddeler

İnsanlar değil miydi o yolların danteli.

Bazen mazi konuyor üstüne bir sofranın

Özlemleri sürüyor buğulanan gözlere

Sonra sevgi düşüyor üstüne bir mısranın

Veda ediyor hepsi acı veren sözlere.

Çocuğu için anne nefesini saklıyor

Korkutmasın diyerek uğultusu gecenin

Düşleri çağırıyor kâbusu yasaklıyor

Kulağına iniyor ninnileri hecenin.

Gülümsüyor dolunay derken; “tatlı rüyalar”

Yorgan örtüyor gece üzerine evlerin

Bağrına bastırıyor düş soluklu deryalar

Hışmından kurtarıyor can yakan alevlerin.

Gece bitecek elbet erecekler ak güne

Yeniden başlayacak ter içinde bir telaş

İzini bırakacak kaldırımın üstüne

Yollar da yaşlanacak kul gibi yavaş yavaş.