Evliliğin ///Karanlık ///Dünyası
Vay anam ne pişirecem akşama,
Beyimiz ne severdi acaba?
Yer o şimdi bir tencere dolma,
Amanın ister yanında da çorba...
Hergün yemek, ev işi, bulaşık,
Evlenince çoluk çocuğa karıştık...
Sorma halimi be anam zamanla yıprandık,
Mecburen yuvamıza sıkı sıkı sarıldık...
Şimdi kaynana nazını çekiyorum,
Bazen dayanamayıp ağlıyorum...
Beyimiz de ana kuzusu, laf söyletmez ona,
Ah keşke o sivri dili bir kopa, bir kopa!!!
Lise yıllarımı hatırlıyorum, ne de özgürdüm,
O zamanlar sadece ders çalışınca sürünürdüm...
Şimdi kocaman bir karanlığa büründüm,
Nereye varacağımı bilmeden yürürüm hep yürüdüm...
herşey karşılıklı zaten:) öylesine yazdım bunu:)
:):)) bu kadar mı çekilmez oluyoruz acaba...:)))) yapmayın ne olur kaynana dediğiniz de bir kadın eş de, düşünsenize adamın derdini..:)
valla bildiğim kadarıyla yok...serap abla öle öğretti bana😎😎😎seç benm değil yani...ama bilinmesi gereken bişey var...gerçekler her zamn acıdır...ve malesef evlilikler de haytın kırmızı acı biberidir🙂🙂🙂🙂🙂
:):):):)....güzel yanı yok galiba evlliğin :):):)
valla ablam ne yapalım...öğrettin bikere...dönüş olmaz...ama gerçekler acıdır...evlilikte acıdır...evlilik hayatın kırmızı acı biberidir ne yazık ki😆😆😆😆