Evrenin Dili

Gönlümün somurtan masum yüzünü,
Sevgiden kalemle benlersin sandım.
Ömrümün bulutu sevda güzünü,
Kendi çiçeğinle sonlarsın sandım.

Bağrımda yanıklar gözümde buğu,
Kalbimde buzlanır hasret soğuğu.
İçimde ağlayan hasta çocuğu,
Göğsüme yaslanıp dinlersin sandım.

Sevdamın meleği derin yaramı,
Sararak çileden savmaz sıramı.
Duyguma ererken gönül veremi,
Gözünün ucuyla önlersin sandım.

Arala gönlünden siyah tülleri,
Gör artık sunduğum pembe gülleri.
Mecnunla el ele yanık çölleri,
Gezerek tutkuyla inlersin sandım.

Duygu ipliğinden ördüğüm halı,
Örtüyor basarak geçtiğin yolu.
Bir benim bildiğim evrenin dili,
İçinden tek hece anlarsın sandım.