Evroslaştıklarımdan

neden böyle oldu
sordu kendine aynam
cam kırıklarında dünyalar
saklı avuç içlerinde
en kuytusundan bir pencere
kenarında erbabili
tan kusuyor gözlerinden
suskunluğu dingilliğinden...

kendini gölgesinde ayıran aptal
o benim
uykulu gözlerimde sevdiğim dilberim
peri masalları anlatılır
ben hep dinlerim
erdemlinin içinde bir neferim

bozulan her kural gibi
baştan
asıl rengine boyalı bir duvar kadar siyahından

kokulacak kadar haykırışlarımdan
uzakta duran bakışlarından
sana elvedaya yaklaşan
bu kalbin en üst noktasından
bakıyorsa göz yaşlarım ardı sıra
tutuyorsa
koşuyorsa küçük bir çocuk
bir köpek dolusu salyayla

bakarım semaya uzaklardan
bir çoban geliyorsa
tenimin terli coğrafyasından
uzanıp dokunabilsem
senin yokluğuna