Evvelden Aşk Var İmiş

Bülbül güle,gülde bülbüle,
Evvelden aşık imiş...
Bülbül eşsiz gülü gördükçe,
Billur sesi ile şakır imiş,
Sesi duyan al gül ise,
Sevgi ile kokar,naz eder imiş.

Kerem Aslıya,Aslıda ona,
Evvelden aşık imiş...
Kerem Aslıya baktıkça,
Alevlerde yanar imiş,
Kalbinde bunu gören Aslı'da,
Keremle aynı aleve girer imiş.

Deniz mehtaba,mehtap da denize,
Evvelden aşık imiş...
Mehtap denize yansıdıkça,
İyice parlar,ışıldar imiş...
Bunu hisseden denizde,
Aşka gelip coşar imiş.

İnsan sevdaya,sevda da insana,
Evvelden aşık imiş...
İnsan sevdayı gönlüne koydukça,
Yemez içmez,deli-divane olur imiş,
Bunu bilen narin sevda da,
Kalpten isteyen herkese,gider imiş.

Aşk...Aşk...Aşk...
Evvelden aşk var imiş,
Fakat kalpler körleştikçe,
Aşk dünyadan uzaklaşır imiş,
Dünya zamanı ile,belirsiz bir sürece