Evvelki Dün Bugün

Evvelki dün

Rüyalardaki gibi dans ediyorduk pamuk bulutların üstünde
Gül şarabından dudaklarımız kan kırmızısı oluyordu
Sevda gölünden, şerbet içerdik, gül şarabından doymadığımızda..
duygularımız,düşlerimiz tatlanırdı...
Hep beyaz çizgide dururduk,baska çizgi rengi bilmezdik...
Tüm masumiyet kuş gibi kanatlanıp etrafımızda uçardı
Aşkımız rengarenk hiç çözülmeyen bir desendi
Geceleri yıldızlarda neşe uyandırıyorduk
Penceremize yaklaşırlardı,
Ay kızardi yıldızlara çekilin bende neşemi almak isterim diye


Dün

Arka bahçede kaldı tebessüm kırıntılarımız
Yumuşak yataktan düşüp beton da yatar gibiydik...
Inat oturdu ortamıza
susturdu dudakları
sen hiç bir cesaret bulmadın inadı öldürmek için.
Kanlı kokular sürdün bana,yüz çevirdin,korku esiyordu içinde.
Masum hayallerimiz sallantıdaydı, her an uçurumdan düşeçek
Soğuk kış kapıyı çalmıştı, sevda bahçesi buzlarla dondu.
Güller ağlıyordu üşürken,herşey körleşti
griden koyu bir kâbusun içinde yaşıyorduk sanki


Bugün

Bavulların içine hüzünü, acılı türküleri,solmuş gülleri koyduk
Bir çizgide karşı karşıya geldik
dudaklar sus pus
gözler kaçamaklarda
sadece kulaklar bir ses bekliyor karşı taraftan...


Oysa küçük bir dokunuşla, dökülürdü GITME diyen gözyaşlarım ////
Veda rüzgârı esti...yollar...?



Yarın!...