Ey Ademoğlu
Ey ademoğlu!
Sığın rabbine özünden ödün verme
Kulak ver iç sesine
Sükûnet, merhamet ve muhabbet ile
İlahi aşk misali gir gönüllere
Gün olunca dönecek devran
Yankılanınca mikâil arştan
Mahşerde insan
Makberde haktan
Tadacak ölümü her mukâdderat
Kabirde işte o an.
Özünü insan kılmadan Rabbine erişir mi ki insan acaba hep merak etmişimdir şair