Ey Aşk

Ey aşk
Neden inanmıyorum sana
İnançlarımın arasından toplayıp kırıntılarını teker teker sildim
Oysa
Oysa ben böyle değildim,
Hep var derdim
Aşıktım aşka, severdim

Bir zamanlar ruhumun ruhlara açılan penceresiydi şafaklar
Geceler yumuşaklığıydı başımı koyduğum sıcak bir dizin
İlkbahar kalmayı başaran hayallerimdin rengarenk, ey aşk!
Tek yoldaşı sendin, sırdaşıydın
Aşkıydın bu gönlü kimsesizin
Var mıydın
Varlığına mı inanmıştım yokluğunun
Yok muydun yoksa
Peki ben neyi sildim de yüreğimden
Koptum, uzaklaştım kendimden

Mecnun mu yalancıydı Ferhat mı
Çöl yok muydu avare gezilen, dağ yok muydu delinen
Şiirler yazdıran, şarkılar besteleten neydi
Gözyaşı damlamış yollar yok muydu
Ağlayarak gidilen, ağlayarak dönülen

Ah aşk! Ah aşk silmese miydim seni sözlüklerden
Yine ağlasa mıydım aşka her ihanetin ardından
Mavi gözlere deniz, yeşile yosun mu olsaydım
İçi içine sığmayan bir gül gibi açıp
Hemen solsa mıydım

Bazen diyorum ki iyi ki yoksun
Bazen kıvranıyorum yokluğundan
Ellerim kaldırıp duvardan duvara vuracak beni
Ey aşk!
Atamadım yüreğimden yokluğuna hasreti

Yıllar geçti ağzımdan çıkmadı varsın diye, bir hecesin topu topu
Her şeyin geri dönüşü var da senin yok mu
Oysa var deseydim, yüreğim kıpır kıpır olsaydı
Heyecanımı dizlerime koyup doyunca titreseydim
Bir çift gözde uyumak diyorum ah! Ah!
Bilsen, bilsen nasıl isterdim
Nasıl isterdim