Ey Aşk

insan kokuştu ve çürüdü doğa

nevrimiz döndü kan akışından

görmüyorsunuz

dört kitap ve elçileri tanrının

gökyüzünü içercesine uçan kartallar

ölümden bahsediyor

duymuyorsunuz

herkes kendi mağarasının devâsâ kovuğunda

akşam kızıllığına da hasretlenen yok

tecimevleri: sıkış-tepiş sanal aşklardan

bilmiyorsunuz

ey aşk: kadirimutlak duygular sığınağı!

örtün bizi, öfkemizden bir direniş toparla!

kalbimiz hurdahaştır, gözümüz ufuklarda

(*): Beşparmak, Ocak-Şubat 2014, Sayı 179