Ey Aşk

Öyle garip bir duygusunki ey aşk
Ansızın yerleşirsin kalplere
Sonra da sürüklersin dertlerden dertlere
Hele de karşılığın yoksa senin
İşte o zaman kurşunlara getirirsin
Bin kere ölmeyi yeğletirsin sen dolu kalplere
Ya da şükrettirirsin bu duyguyu yaşattığına

Öyle maddıyat falan dinlemezsin sen ey aşk
Zengin fakir ayırt etmezsin
Kimi zaman zengini bağlatırsın bir garibe
Bir garibi kimi zaman ağlatırsın zengine
Ama çoğu zaman düşürürsün hep dengi dengine
Kimse ispat edemez ne olduğunu

Girmediğin bir yer kaldı mı kı ey aşk
Kimi zaman güvercini bağlarsın güvercine
Belki de demiri mıknatısa çekensin sen
Sen yosunu bile taşa bağlayan değil misin
Değil misin binlerce kilometre uzaktakini sevdiren
Bütün kaprislerine hatta boyun eğdiren
Ele geçiremediğin hiç bir varlık var mı bu dünyada
Değil misin denize kavuşmak istercesine hiç durmadan akan nehir

Göz yuvalarının dışarı çıkmasıyla başlarsın ey aşk
İşte o zaman başlarsın esir etmeye kendine
Düşündürmezsin senden başka hiçbir şeyi
Deprem olmuş , sel olmuş kime ne
Şah damarından bile yakın olursun artık insana
Ölümle bile dalga geçirensin sen
Umrumda olur mu ki dünya yoksa karşılığın

Şunu bil ki seninde sonun gelecek ey aşk
Her yaşam gıbi sende bir gün son bulacaksın
Öteki alemde ismin ne olur bilmem ama
Hiçbir gönüle o tarfta ızdırap olamayacaksın