Ey Can

yokluğun dem vuruyor vakitlerime
atıyorum kendimi acıların koynuna
kanayan yanlarıma aldırmadan
çekiyorum seni içime
yudum yudum

ibrikten boşalırcasına
yağmura aldırmadan
bunalıyor saatler gölgesinde
tütüyor sigaram
bulutları yakarak
üflüyorum sensizliğe

ey ufuklar arkasındaki yar
ey gülüşlerine hasret kaldığım

ritmi bozuk yüreğimin
bedendeki sızılarımın
her gün ağlamalarımın
geceye sarılmalarım
kuşlara seni anlatmalarım
gölgemden bile seni sakınmalarım
nedendir can.................

zühreye hayranlığım
her şeyde birazcık sen olmalarım
senin için susup
senin için çığlığa durmalarım
söyle,söyle,söyle
nedendir
halim hangi menziledir....

5 Kasım 2007
Aşkın Ummanı/Ahmet EROĞLU®