Ey Deli Gönül

Nereye koyar nasıl dindirir sin canını yakan sancıları?
Değer mi bunca eleme bunca kedere,acıya,ızdıraba?
Bir bilsen o ateş içinde kavrulup yol olmanın adını?
Nazlı kelebekler gibi bir günlük ömrüm olsaydı şayet
Gözümü bile kırpmadan,sonunu düşünmeden
Yine aşka adardım o bir günlük ömrümü
Ey deli gönül!

Her gün pare pare dağılmaktasın
Hala mı aşk dersin?
Bu nasıl sevdaymış ki seni kor alevlerin içinde yakar da,
Bir ahh demezsin hiç şikayet etmezsin
Bu nasıl bir sevmekmiş ki yaraların oluk oluk kanarken bile
Acırken,sancılar içinde kıvranırken bile hala aşk dersin
Dinlediğim şarkılarda hep sen,okuduğum şiirlerde,
Düşümde,düşüncelerimde,kurduğum hayallerde,
Ey deli gönül!

Menzil menzil yare aktı dualarım,
Yari geri getirmeye yetmedi,yetemedi dilimde
Yetemedim bir sevdayı bir ömür yasatmaya
Yürek istemezse unutulmuyor
Kopkoyu bir acı var gitmek bilmiyor benden
Boğazıma takılı kalan düğümleri saymıyorum artık yoruldum
Denedim olmadı,olamadı
Her defasında daha çok canım acıdı
Ey deli gönül!

İnceden inceye ruhuma işleyen sensizliğin
Sensiz başlayıp yine sensizlikle son bulan günlerin
Senin olmadığın bir gökyüzünün altında adımlarımı saymanın
Sensiz usul usul ilerleyen saatlerim
Seni böyle delice özlerim,usanmadan adını sayıklarım
Sensizliğin acı nağmelerini dinliyorum,gecenin bir yarısı
Yüreğime düşen her türkü'nün özlemini haykırmasına,
Seni hatırlatmasına aldırmıyorum
Yürüyorum öyle amaçsız
Yeni değil ki bu özlem bende
Ey deli gönül!

//Duyamadın sevgili özlemimin yürek burkan sesini//