Ey Dostum Gece

Ey gece!
sana geldim önümü ardımı düşünmeden
sağımdan solumdan sobelenerek
geldim işte al beni
al beni en görünmeyen kollarınla
en kocaman uçsuzluğuna
yut bütün gölgelerimi
erittiğin yıldızların kabrine bırakma tut ellerimden

dünyanın saçlarını taradığın avuçlarını aç
sarıp sarmala ayazlara bırakma
ve en mahrem yerinde ağırla beni

her kederin kamburunda sakladım ömrümü
kalbimin kanayan yerinden damıtıp
senin için efkarlar biriktirdim
yalnızlığıma gülümseyişler giydirdim
sana getirdim
şimdi nihayet ikimiz kalacağız
sonsuzluğun yarınındaki ufuklarda
aç bana kapılarını
umduğuma değil
bulduğuma geldim