Ey Gönül....

Ey gönül kalmadı başka bir çaren
Artık ağlamayı öğrenmelisin
Yüzüne bakmıyor ne dost ne yâren
Artık ağlamayı öğrenmelisin

Bir kuru ümittir elinde kalan
Hayat mı her yanı yalan ve dolan
Geri gelmeyecek günlerdir solan
Artık ağlamayı öğrenmelisin

İşte gönül söylediğim çıktı ya
Bir nehir misali ömür aktı ya
Dost sandığın hep gülerek baktı ya
Artık ağlamayı öğrenmelisin

Ne kazandın yıllarca yaşadın da
Gitsen bir eser mi kalır ardında
Gülmeyi bırakmalısın tadında
Artık ağlamayı öğrenmelisin

İşte hayat denen kurgu(nun) hali
İşte aşk denen o duygunun hali
Savurdular seni yaprak misali
Artık ağlamayı öğrenmelisin

Düşün nasıl kışa döndü baharın
Düşün nasıl boşa geçti yılların
Çıkmaz sokaklara düştü yolların
Artık ağlamayı öğrenmelisin

Kapında ihanet zilleri çaldı
Şüphe gençliğini elinden aldı
Elinde hüzünlü anılar kaldı
Artık ağlamayı öğrenmelisin

Yolun bitti bir kenarda han oldun
Her kavga sonunda yıkılan oldun
Bir hiç uğruna perişan oldun
Artık ağlamayı öğrenmelisin

03.05.2001