Ey Güzellik

ey
güzellik
gözlerime indirdiğin inmeler
akla ziyan,
tersiden dönen bir dünya mı
acep
üzerinde yaşadığımız,
tek mucizesi
tahtalı köy gibi sanki,
kara kara odalar
ışığa mahçup
sessizliği bavulcuya borçlu
gürültüler koparken...

ey
güzellik
tahteravallinin üstüne oturmuş
bir zaman
kavuğunu çıkaramıyor
üzerinden
bir türlü,
yük olması hiçten bile değil
kal desem
kim kimi dinliyor
ki,
göz kaşı çıkarsın
dökülürken nağmeler...

ey
güzellik
tut elimden
sorma
kimsesiz diyarlar da işimiz ne
diye,
mavilere bulanmak
bir nevi bir sitem
sözler nafile
kelimeler
aciz
bugün varken yarın yokken
belki de hiç
olmadık...

(Berlin,12.06.2017)