Ey Hayat

Duvarları eski püskü evler

Kiremit çatılarında sansar dansı

Bu kadar düşünme der gibi bakıyor köşedeki hancı

Her şeyi oluruna bırak diyen yalancı şıracı

O da kısıyor gözlerini kemliği karanlıkta seçilemese de

Bozacı mesleğinin çalınmasından mustarip

Sokakta bitmek bilmez bir sancı

Düşünmezsem ilerleyemem sokakta

Parkeler bir çivi gibi yüreğime batsa da

Düşünmezsem yanılma payından düşemem hayatı

Dikiş tutturamam söküklüğüme bakıp

Hüznümü giydiremem şairi meçhul şiirlere

Henüz yazılmadıklarından belki

Prova edemem

içimde

yırtık pırtık kilimler

Duvarlarında insanlık ağrısı

Sokağımı arıyorum hiç durmadan

Damı yıkık evler karşılıyor beni

Her yanda çocuk sesleri

İşte büyüdüğüm ev böyle bir evdi

Çatısı korunmasa da içinde gülüşler saklıydı

Kendimi en sevdiklerimden korumam gerekmiyordu

Kilimlerin desenlerinde güven veren renkler bulurdunuz

Ve sebepli sebepsiz

Mutlu olurdunuz

Şiirin sanatsallığını bozmadan

Okkalı küfürler savurmak istiyorum

Tenimden kiremit renginde hisler dökülüyor

Ey hayat

sana bir kere daha

İnanmak istiyorum

Duvarları küflü 

boyaları eskimiş evler gibisin

Yine de her şeyinle 

benimsin

Hayat

sesin geliyor uzaklardan

Penceremde ışığın var

Kilitsizim

Kapıları sert kapatmadım hiç

Hem aramızda bir kapı olduğunu 

kim iddia ediyor

Hayır bu sefer bozacı değil şüpheli

Şıracı her yerde aranıyor

İçimde ağır ağır 

kocaman bir tak sesi

Hayat

Ey hayat

yoksa gelen sen misin şimdi