Ey Hayat Seni Ağrıyan Dizelerde Yaşadım - 2

ey yurtsuz
ne işiniz vardı hiçler ülkesinde
tarih yazar mı benimle senin hikayeni

insan üzerinde denendi oyuncak diye
yalana dolana sarılıp keselere s/ayılmak niye
düşlerim zincire b/ağlandı
insanlık ayaklar altında kaldı

kan emicilerin elleri kanlı hokkabazların
zalimin konuşturan sessiz kalışınız
ki
insanlık onuru ayaklar altında

boşaltılan köyler
evinde yurdundan göç edenler
kaçan kaçana
kaçakçılar sardı yurdun dört yanı

ölümden ölüm seç artık
öldüren cellatın keyfine diyecek yok
asılan kesilen ölümler faili meçhule sayılmadı mı

ölümle gurur duyan insan olur mu?
bilmem ki
insanlığından medet uman yaratıklara ne demeli
söz kalmadı
her taraf kan gölü
kemikler toplansın gayri

korkuyla yaşayan insanlıktan
ne medet b/ekle nede merhamet bil
insanlığını yitirmiş ruhlar aleminde
kulağı sahibine endeksli bir yüreği olsa ne yazar ki

tabi ki insan ölüyor kimse duymuyor
görmüyor ses seda yok
insanlık ölmüş mezarda uyanır belki
gün gelir kalkar mezarlıklar

senin için zindana düşersem
derdine düşsem yoluna koyulsam
sensizliğin kar mı kalır s/andın

unutma ki seni özlemekse senin için ölürüm
çünkü o zaman seninle yaşarım acıyı gülmeyi
yollarına kalırken kahrından öldüğüm

sen bir ceylan olsan ben avcı
vursam seni ormanın yurdunda
acılarımla yaşayamam ki

ceylan pusaya düşme vurulursun
yollara efsunlu pusu kurulmuşsa
bir kurşuna heder olduğunda
ben vurulur ölürüm yollarına /Ceyla'nım

cansız bedenini gördüğümde ölürüm yoluna
ben isterim ki
ölümün kollarında yaşarken seni düşüneyim
çünkü seni sevdiğimi nerden bileceksin

yoruldum
yorgun k/alışıma sen sebepsin
ey hayat
seni ağrıyan dizelerde yaşadım

05*02*12* Karataş