Ey İnsan

Her dem gülmez yüzün;

boğulurcasına hıçkırıklara, ağlayacaksın an gelecek.
An gelecek; katıla katıla güleceksin.

Gün gelecek, susturup seni duvarların; konuşacak,
tek şahidin; o soğuk duvarlar...

Susacak bütün şehir, gün gelecek.
Sen ağlarken, bütün sevdiklerin ölecek...

Gün olacak, devran dönecek elbette,
yağmurlar sana, rahmeti fısıldayacak...

Küçük bir çocuk, hayata bağlayacak seni belkide,
büyük bir umutla...

Ey insan; ne üzül acıya, ne de sevin çılgınca,
herşey Allah'tan, bir an dahi unutmadan yaşa...