Ey İstanbul

ey istanbul
seni görmeyen bilmeyen
taşını toprağını altın sanır
bilseler ki senin
ne ocaklar söndürdüğünü
bilseler ki ne aşklar
ne sevdalar yitirdiğini
koçak açıp sana gelir mı ki
anadolu'nun mazlum garip çocuğu

ey istanbul
boğazında ki göz kamaştıran
muhteşem manzarana
saray burnunda ki masmavi denizin
martıların çığlık çığlığa söylediği
aşk şarkılarına
tophanede ki nargile kokusuna
üsküdarda ki kız kulesine
aldanır anadolunun
saf temiz yürekli garip çocuğu


ey istanbul
boğazın göz kamaştırır
denizin de martıların
söylediği aşk şarkıları
seni bi başka bilir başka tanır
seni kurluş sanır
anadolu'nun saf mert mazlum çocuğu

ey istanbul
anadolu insanı saftır mertır
cahildir adam gibi adamdır
ismine cismine aldanır istanbul
anadolu'nun saf mert mazlum çocuğu
ismine cismine aldanır istanbul

ey istanbul
uysa bilseler bilseler ki
senin ne kadar acımasız
zalim gattar olduğunu
ne aşklar ne sevdalar
göz kırpmadan honharca
boğazın da katledip öldürdüğünü
değil sana gelmek değil seni görmek
adını bile zikretmez istanbul
anadolu'nun saf mert mazlum çocuğu