Ey İstanbul Hayırdır

Ey istanbul, hayrdır!
bu mis gibi baharda,küf kokuları var havanda..

hangi ara kurumadan başka yağmurlar yağdı,toprağına,
yağan yağmurlar buhar olup,hangi ara vermedi meyvelerini..

yoksa senden değil de benden midir?
bu tuhaf,
küf benzeri,
çürümeye yüz tutmuş kokular..
kalbimden mi gelir?

Nasıl Olur!
Hatırlamam ben,
gözyaşlarımı kurutmadan yastığa başımı koyduğumu..
Hatırlamam ki ben,
içime akıtsamda gülümsemeden,durulmadan uyuduğumu..

Benden habersiz hangi yaz yağmurun değdi tenime söyle..
söyle;hangi fırtınan esti gürledi içimde de ben farketmedim istanbul...

Dostum,
Meskenim,
Vardıyalı yarimdin...
Ne değişti?

Birgün sen ağlardın benim yerime,
başka gün ben yağdırırdım gözyaşlarımı özlemlerine..
Ne değişti?


Şimdi ne farkediyor;
ben burda küf tutan kalbimin buhar olup uçmasını bekliyorken,
sen mis kokular dağıtıyorsun etrafına..

Ne farkeder;
ben kalbimi kapatırken bir zindana,
sen kapılarını açıyorsun,sende ki insanlara...

Ey İstanbul,hayrdır!
benden mi geçtin yoksa...
Yoksa senden geçeceğimi anladında;
yaşlar yerine,yaslar mı yağdırdın bağrıma!!!

.......nazzee....