Ey Nazlı Şehir

Ben gidiyorum ey nazlı şehir,
Sevgilimi sana emanet edip gidiyorum.
Ona iyi bak,
Onu yalnız bırakma.
Koru hep onu, sev,
Yalnız koyma bir başına.
Her ağlayışında
Güneşin tatlı dokunuşu gibi,
Sil yanaklarındaki nemi.
Ben burda yokken,
Ne kadar çok sevdiğimi anlat ona.
Nasıl da aşık olduğumu,
Nasıl da derin sevgi içerisinde,
Hayranlıkla baktığımı anlat ona.

Rüzgarınla kokusunu getir bana.
Unutturma o cennet kokulu tenini.
Unutturma bana,
Onun gül açan gülümseyişini.

Ben giderken bu tozlu yollardan.
Yüreğimdeki sevgiyi arttır daima onunla.
Ey nazlı şehir,
Ey sevginin diyarı,
Ey gönül bahçem.
İçinde bulunan gülümü daima sev.

Ey güneşin şehri,
Ey bulutların nemi olan şehir.
Ben sana yüreğimi emanet ediyorum.
Ben sende ruhumun diğer yarısını bırakıyorum.
Bırakıp giderken buralardan.
Söyle ona,
Hep onun yüreğinde bir köşede oturduğumu.
Onu bir başına değil de,
Kendimle barındırdığımı.

Ey nazlı şehir,
Söyle ona ben onu çok seviyorum.
Güllerin hatıralarıyla,
Bülbülün sesiyle,
Kardelenin cesaretiyle,
Ben onu aşkın esaretiyle seviyorum.