Ey Nefis
Niye bukadar ince hesaplarla yaşarsın
Verilen nimetlere şükrün bilmezsin
Neler neler yaradan, yaratmış sana
Sen kör olmuş bunları görmezsin
Ey nefis!
Ben seni doyuramadım
Ne verdiysem bir türlü razı olmadın
Ağladım bağırdım duyuramadım
Neden böyle doyumsuzsun bilemedim
Ey nefis!
Derin derin uykulara dalarsın
Sonunu bilirde nasıl yanarsın
Hesabın kitabın ağırdır senin
Sen bunları bilirde neden yaparsın
Ey nefis !
Veremiyeceğin hesaba girme
Hesap gününü düşün kendine gel hele
Sonu olmayan yol yoktur bilesin
Ölüm denen geçeği iyice göresin
Ey nefis !
Ben seni nasıl ıslah ederim
İmtihanım ağır nasıl giderim
Yaradan yardım et ıslah edeyim
Senin huzuruna ak pak geleğim
Ey Rabbim !
Ağlıyorum cümle günahım çoktur
Senin affın merhametin ,yaradan hoştur
Bütün günahlarımla ben sana geldim
Sen beni lütfunla affeyle rabbim
Ey nefis!
Benim için en büyük düşman
Sana uyanlar olurlar pişman
Seni terbiye eden kendini bulur
Hak ile hakikati gören kurtulur
Ey nefis!
Dünya iki kapılı han giren çıkıyor
Ne gelene sorulur nede gidene
Vakti gelenler gelir,vakti bitenler gider
Ey nefis sonun ölüm bunu iyice düşün
Kendimizi hesaba çektiren, içten bir şiir olmuş. Ne geliyorsa başımızza uslanmak bilmeyen nefsimizden geliyor Allah nefsine mağlup olanlardan eylemesin.
Okurken sorguladım kendimi... Yüreğine sağlık Ayşe hanım....
ben bu şiirimi yazdığım zaman bu şiirin bukadar ders verici olduğunun şurunda değildim sadece şu dörtlük bile aslında herşeyi özetliyor
haklısınız mustafa bey nefse söz dinletilemiyor dinletilemeyincede sonumuz perişan oluyor ve kendimizi tanıyamıyoruz malesef....
Benim için en büyük düşman Sana uyanlar olurlar pişman Seni terbiye eden kendini bulur Hak ile hakikati gören kurtulur
şiirime yorum yazan tüm şiir dostlarına saygılar
Nefise kim söz dinletebilmiş ki, Hz.Adem bile nefsi yüzünden yasağı delmiş,
okunası bir şiirdi, selam ve sevgiler
tebrik ederim
çok güzel bir şiirdi