Ey Sevgili

Ey sevgili sen neyin derdindesin?

Dön de ölüler üzerinde dirilen canlara bak.

Kimi dikenli, kimi dikensiz yabani otlar;

Kimi sürünen; kimi uçan böcekler, kurtlar.

Bak hele bir bak!

Bak da yanlış planlar, boş hayaller kurma.

Ne kadar yaşarsan yaşa, ne yaparsan yap sonu ölüm!

Ölüm var diye de dünyayı boş sanma be gülüm.

Sev, sevil; iyilik yap, derman ol sen de bir derde.

Ömür sahnende kapanmadan son perde.

Yıkma başımıza bilmem kaç yıllık ütopyamızı,

Kurda, kuşa yem etme tertemiz sevdamızı;

Hiç uğruna seni de, beni de kırma.

Boş işlere dalıp ta o güzel yüreğini yorma.

Bir kavlimiz vardı bizim, ölüm ayırıncaya dek,

Yarına garanti yok bilesin, ne senet kabul eder nede çek.

Yokluğunun dehliziyle kararır dünyam, benzer Yusuf zindanına

Artık bu iyi olmaz derdin dermanı kalsın senin vicdanına.

Cellat olacaksan ol, ey sevgili bana bir şey sorma.

İkisi birden yüreğime zor gelir

Ey ciğerparem ya med ol, ya cezir

Öfkeni kıyılarıma vurma.

Gideceksen git, kalacaksan kal; yerin başım üstünde

Yeter ki öyle bikarar, öyle arafta durma.

Yokluğunun şerbetini meze eder içerim

Hayırlısı be gülüm kader der geçerim,

Sözünü yiyeceksen

Namertlik edeceksen

Yakıştırıyorsan kendine çek git ahdinde durma.

Ey derde dermanım, ey sevdiğim cananım!

Bilesin ki bağrıma taş basarım; kahrolsam da derdinden,

Tüketme dillere destan sevdamızı.

"Ve Celle Senaüke’yi okutma ardından.

Sırtıma zehirli bir hançer sapla, kanasın yüreğim,

Öldür ama bu gönüle acı dil yarası vurma.

Aziz bildiğim can çıkacaksa bedenden,

Son nefesim olsun senin elinden.

Sen vur, sen kır, sen öldür

Bu kalbi başka ellere verme.