Ey Sevgili

Ey sevgili,
İçme ihanet şerbetinden,
Kendine ters düşersin.
Yalan söyleme sakın yılan olur.
Sokar ansızın seni zehirlenirsin.
Bakmakla görülmez bazen,
Sırrı saklar gözlerin,
Ayrılığa düşersin isyan ederken,
Sabrı avuçlarından yitirirsin.
Söz söylemek bir sanat,
Yersiz söylersen kaybedersin.
Her zaman istediğini vermez hayat,
Duaya sarıl güçlenirsin.
Güzelle geçinmek varken kıt kanaat,
Dikkat et, hırsla kalbin kirlenmesin.

Ey sevgili,
Hiçbir şey boş değil bu anda,
Hor görme, küçümseme yaratılan cismi
Varsa bu dünyaya sunulan fayda,
Beden fani, kalıcıdır insanın ismi,
Her şeyi yaşar görür insan,
Yeter ki unutma sen şükretmeyi,
Anlamazsın üç günlük dünya nasıl geçti,
Şuursuz olunca yıkarsın kimi zaman bir gönlü,
Zor değil gönül almak, unutma helalleşmeyi,

Ey sevgili,
Yalnız doğar insan, yalnız ölür,
Güzel bakan göz elbet güzeli görür,
Sanma sevdiğim bu dünya sana kalır.
İlahi aşk düşünce yanar gönlün,
Cismin toprak olur adın anılır,
Ölüm kimilerince tükeniş, son sanılır,
Oysa bir visaldir duyulan aşka,
Her canlı bir gün ölümü tadacaktır,
Hepimizin adı yazılacaktır soğuk taşlara,
Dönüş sadece ve sadece O'nadır.
Ateşte yanınca anlarsın aşkla.
Kimilerince bunu anlamak bir ömür alır.
Gel sen geri dön kendine, gel sen anla.
Son nefesinde yananlardan olma!