Ey Sûfi! Kadınım Ol Gel!

Gel! Ey Sûfi! Otur karşıma şöyle
Kuralım seninle muhabbet sofrasını
Sen hicap perdesini ser, örtü yerine
Ben koyarım önüne, şu yürekten tasımı

Çocukluğumuzdan bahsedelim önce
Bizi biz yapan yıllar, onlar değil mi?
Büyüdükçe tükendi hayallerimiz bir bir
Kadim bir plân karşısında hepsi eğildi.

İlk oyuncağımı hatırlar mısın sende?
Arabaya benzettiğim bir taştı. Ben mi
Kandırmıştım kendimi benziyor diye?
Bana benzediğini söyleyen sen mi?

İlk plastik tabancam, ilk göz ağrım,
Nasıl anlatılır o, ne biçim bir tarifti?
Belime takıp da yürürdüm sokakta,
Havalıydım. Kolay mı? Adım artık ?şerif?ti!

Çocukluk arkadaşlarımız vardı hani?
Öleceğine inanmazdık hiç birimizin.
Nasıl da boynuna taktı Haydar ilmiği?
Öldüğüne işaretti artık bu dirimizin.

Ya ilk aşkımız! Ne da çabuk yok oldu,
Unuttum, en fazla karartılar şeklinde.
Büyüdükçe pişiyor insan, ama fena hâl!
Benim gönlüm hâlâ, o saflığın belinde

Ergen hatırlarımızdan da bahset sen,
Emir almaya, vurmaya ne de hazır er idik?
Hayat nedir, aşk nedir daha bir şey görmeden,
Kimi düştü toprağa. Yavaş yavaş eridik.

Kitapların peşinde az mı gezdik o çağda?
Ne de çok çekerdi bizi merak. Okurduk
Bin bir âlem içinde dolaşırdık sahipsiz,
Eller nefis peşinde! Biz gerçeğe dokunduk!

Kitapların kokusu ordan geçti tenine;
Oradan kalma kadim yalnızlığımız.
Öğrendikçe hayatın türlü çetrefilini,
Her ihanet çağında bozuldu kızlığımız.

Gel ey Sûfi! Asıl mevzu derin. Daha
Aşktan bahsedelim seninle uzun uzun...
Konuşmakla biter mi dersin aşk?
Son durağı değil mi bitecek yolumuzun?

Bucaksız sahralarda nasıl yanar yürekler,
Aşkını anlat Mevlana'yla Şems'in bana.
Konuştukça uzasın derinleşsin muhabbet,
Ben Yunus'tan dizeler koyayım soframıza.

Sen bir Şaman duası oku bana, beş bin yıllık.
Ben bir gülbank ekliyim duanın terkisine.
Sen söyle bana ?Karadır Kaşların?ı derinden,
Ben başlarım ardından Selanik Türküsü'ne.

Ey Sûfi! Kadınım ol gel! Soyun ve gir yatağıma.
Sevişelim sabaha dek. Şiir gibi. Uzun uzun...
Sohbetlerimiz gibi olsun, tartışmalarımız gibi,
Hiç bitmesin, dibini bulalım uykumuzun...

Ey Sûfi! Kadınım ol gel!