Ey Yıldızlar

Hani siz!
Günün beyazında kaybolan,
Gönül yarasında parlayandınız.
Sevdaların dostluğuna iliklenir,
Semalarında dolaşandınız.
Firuze akşamların,
Reyhan açan çiçekleriydiniz.
Yoksa siz kör akşamlarda parlayan,
Yalan mıydınız?

Saadet çığlığı duyulurdu,
Her gece asumanlarınız da.
Açmayan goncaların,
Karanlık tarlasında çolpandınız.
Ölmeyen aşkın yüreğinde hare,
Zifiri karanlığa Sitare,
Yoksa siz
Sevda çekenleri hayallere,
Salan mıydınız?

Beklide, bilemedik sevmesini,
Yıldızlarımızı yitirdik.
Işıklarımızı söndürdük.
Ziyalarımız körlük,
Beyazlarımız karanlık oldu.
Demek ki,
Aydınlığımızı çorak tarlalara ektik.
Gül sarhoşu şerareler gibi,
Şafaklarımızı söndürdük.
Yoksa siz,
Ey yıldızlar,
Aşka ihanet edenlerle,
Solan mıydınız?