Ey Zaman

Ey zaman bu günü de aldın kollarına
Akşam çökmek üzere şehrin üzerine
Hüznümü de al gamdan öte bir yerlere
Götür bilinmezin esrarlı gölgelerine
Sesim duyulmasın görmesin kimse
Yalnızlığımın kara ormanlarında
Al zaman al beni de derinlerine
Ruhum dolansın boşlukta nokta gibi
Amaçsız umarsız belki divane deli
Kırsın zincirlerini köle bakışlarım
Özgür bulutlara açılsın kanatlarım
Ölümün zehirli tadı dudaklarımda
Yaşamın lezzetiyle karışsın
Ve seçsin varlığım sonsuz hayatı
Al zaman al götür beni esrarına
Saklı gizli ne varsa soğuk sırlı gecelerde
Kavrulmuş sıcağında temmuz ateşlerinin
Bir damla suya hasret gibi yüreklerde
Ey zaman ne çok gafil var bu yerde
Bezgin yılgın sevgisiz kalmış
Ümitsiz ve boş vermiş meczup
Yıka ruhlardaki kirli izleri
Al zaman al götür, götür makberine
Ecrin matemindeki titreyen yüzleri.

GÜLCENAZ