Eylül

Eylüldü
Başındaydık sonbaharın
Tek tek vedadaydı yapraklar
Bu mevsimlik yaşamlarına
Gözlerim daha iyi görsün diye seni
Güneşe kapattım gözlerimi
Haftalarca elim ayağım
Gözüm kulağım oldun
Bantlar açıldığında
İlk gördüğüm sen oldun
Senden ayrılık yurduma döndüm

Bir hafta geçmedi ayrılalı senden
Kötü bir haber geldi
Güneşin battığı yerden
Büyük denizlerin ötesinden
Eylüldü
Sonbahar çöktü üstümüze
Hazan yaprakları düştü
Dediler ki
Blue Angel uçurumdan uçtu
Gözlerime karanlık çöktü
Şimşekler çaktı
Bulutlandı dünya
Yağmurlar başladı
Bütün gözler
Parçalı bulutlu yağışlı
Annem kendi dili ile ilk defa
Ağıt gibi seslerle yerlerde
Ben yaşlı gözlerle
Karanlıklardayım
Yüreklerde hazan
Yürekler hüzünlü
Aylardan eylüldü

Eylüldü
Eylülde orman çok güzeldir
Mevsim yağmurları düşer
Yapraklarla beraber
Güneş bir vardır
Arkası yağmur
Doğanın tüm renkleri vardır
Hava temiz
Su berraktır
Yağmur sonrası serinlik iner
Orman mis gibi amber kokar
Güneş sonrası orman mantar tarlası
Göl balık yuvası
Doğanın tüm renk tonları
Gece ile kaybolur
Sevda tohumları

Karanlık bir hazan çöker
Ormana
Orman ağlar gece boyunca
Ayrı ayrı başlar ağıtlar
Sonra tek bir ağıt olur
Önce yürekler sızlar
Sonra inletir ormanı
Herkes susar orman ağlar
Ağıtlar biter
Sevda biter
Gece biter
Kestane ağacının altına
Kazılır mezar
Ömür biter
Acısı yürekte tüter
Mühürlenir dudaklar
Kelimeler biter
İçten ta yürekten
Özlemler başlar
Blue Angel
Mavi Melek
Birçok yürekte yaşar
Ak kafalı kara kartal süzülür
Masmavi gökyüzünde
Blue Angel üzerinde
Bizi seyreder

20.Eylül.2008