Eylül

Yuvasına yalnızlığı fısıldayan göçmen bir kuş,
Kurumaya gebe, kırmızı bir kanayan gül,
Gül kurusu tadındadır eylül...

Ağacından düşüp işlek bir otobanda,
Arabalar ardından koşturan hazan renkli yapraklar gibi
Ayrılıkları anlatır eylül.
Boş havuzların fayanslarında raks eder yıldızlar.
Yalnızlıkları anlatır eylül.
Tıpkı ayak izlerini rüzgarlara çaldıran plajlar
Ve o plajlarda dalgalara teslim kumdan kaleler gibi...

Muazzam bir musiki andırırcasına;
Karınca adımlarında kısık ritimler,
Boş sokaklarda serçe ıslıklarının yankısıdır,
Tabiatın sevda yanığı işlemeli takısıdır,
Yeşilin uykusu, göz kapaklarında saklısıdır eylül...

Göğün şarap lekesi güneşini kıskanan mavinin bulutlarla adaveti,
Bazen de aynı mavinin yakamozları daveti
Ve mavinin son seferindeki vapura sunduğu miskinliktir eylül...

Demliğinde esneyen sabah çayını yudumlayıp,
Afili kahvaltı tabaklarında iştahını ararken,
Koca bir şehre sahipmiş edasıyla pencereni aralayıp,
Tüylerinde diken diken rüzgarı okşamaktır eylül...

Yaz aşklarının hüzzam şarkısıdır eylül.
Hüzündür konusu
Ve keder
Ve elem...
Bazen de çıldırmış satırlarda ağlayan biçare kalem...
Mısralar içinde farklı bir alemdir eylül...

Yalnızlık ölüme geri sayan her faniye emanet edilmişse
Aslında candır eylül,
Bendir ve sendir...