Eylül Güneşi

Dallarından yaprakları tek tek söken bu rüzgar
Seni bana getirmişti...
Yeşilin sarıdan kırmızıya geçtiği o zamanlarda
Kırmızıdan sarıya yeşil ışık yakmıştı kalbim yeni bir aşka...

Yazdan kalma bir alışkanlıkla incecik umutlara sarılıp uyumuşum
Sabah olmuş burnumun ucu buz gibi...
Ya işte Eylül ün şakası olmazki...
Bu sıcacık kalbimden çıkarsan eğer
Bir daha yerin hiç dolmaz ki...

Sen hangi yöne gittiğini bilmeyecek kadar
Akşam kuşları gibi aceleci
Ben ise seni son gören
Az sonra batacak bir Eylül güneşi...


Olan oldu kortuğum başıma geldi işte
Yaşanacak kısa bir aşk varmış meğer seninle kaderde...
Boşalttığın yeri şimdi kalbimde
Koskoca bir güz kapladı...
Senin yarattığın izleri
Eylül yağmurları yıkadı...
Ve o incecik yağmurların içinden
Gökyüzünün en güzel meleği düştü kalbime
Ben şaşırdım halime,aşk güldü yüzüme...

Sen yine hangi yöne gittiğini bilmeyecek kadar
Akşam kuşları gibi aceleci
Ben ise seni hiç görmeyen
Az sonra doğacak bir Eylül güneşi...