Eylül Hüznünde Bir Kız
Eylül hüznünde bir kız
Dökmüş yapraklarını
Yapayalanız
Bir det ki musallat olmuş
Arsız mı? Arsız
Düşleri derya
Gölzeri sanki yıldız...
Takvimler eskidi
Günler eskidi
Zamanı eskitti de
Akıp giden her nefes
Eylül hüzünlü kokusunu
Eskitemedi ömür denen kafes
Elinde bir kalem
Yazıp durur bilinmezlere
Saçları dağılmış
Hüzün çökmüş gözlere
Bu kaçıncı terkediş
Mahşerden gecelere
Sarı hüzünleri kurutup
Dökmüş yerlere...
Eylül hüzünlü kız
Şimdi seni yazsam
Kifayet bulur mu cümleler?
Oysa senle olmalıydı hayaller
Seni yazmalıydı kalem
Seni anlatmalıydı kelimeler
Şimdi sensizlik hüzün bestem...
çok güzl bi şiirdi zevkle okudum eylül hüzünlü kızı ve vay be dedm👍👍🙂 TEBRİKLER...
👍çok duygulu , şiirde şair ''Eylül '' kelimeleriyle bile anlatamadığını onu anlatmada kelimelerin yetersiz kaldığını güzel bir şekilde vurgulamış
bazen yaşanılanları kelimelere döker insan ama bazen kelimeler yetersiz kalır buda onlardan biri sanırım
👍 tebrik ederim yüreğine sağlık
Kendinde Eylül'ün sevinçlerimize yama olduğu çok özel bir kızdı Eylül hüzünlü kız benden harflerimi çalan kız 😙
Yine harika bir şiirdi BÜLENT
Hatice'nin dediği gibi kim bu kız acaba 🙂👑
Tebrikler yine, yeniden sana...👍
Sade bir dille nakış gibi işlenmiş dizeler..
Finalde tavan yapmış duygular..
Nicelerine..