Eylül Sevdiğinin Sana Hüzün Giydirmesidir

Ah,yine Eylül
Yine hüzün mevsimi...

Dal oldum,düştün yaprağımdın
Sararmış gökyüzü,yüzümde hüzün
Sen her düştüğünde bir ben eksildim
Bir ben eksilmedim tabi Eylül eksildi
Bu gidişle bu Eylül Ekim'e zor varır
Yol uzun gerçi,ama
Eylül'den Ekim'e dalda ne kalır

Sen benden her düştüğünde
Uçurum uzun
Yüzün gazellerde,elde var hüzün
Elini uzatta elime değsin
Belki tutunursan,dalda gül kalır

Kararmış gökyüzü,yağmur da değil
Boşalsa rahatlar belki de şiir
O hazan mevsime bereket gelir
Eylül'den geriye tende su kalır

Bu şiir şaire bil ki dar gelir
Bu Eylül belki sana da nedamet gelir
Yeniden başlarız önce gözlerin gelir
Son mısra,şiire akrostiş kalır.

Eylül'de yitirdim
Yüreğim kayıp
Laleler soldu ama kalmamak ayıp
Üzülme sevdiğim sesini türkü belleyip
Lal olsa dilllerim yine söylerim

Episode,
En çok Eylül yakışıyor sana,ya da sen Eylül'e yakışıyorsun
Zaten sen üzerine ne giysen çok yakışıyorsun
Varlığınla bana yokluğunla şiirlerime yakışıyorsun
Sen benim yalnızlığıma bile çok yakışıyorsun!