Eylül Sıçraması

gecenin karnını sızlatırdı

Eylül sıçraması 

gezinir dururduk

ordan oraya

savrulurduk yaprak misali 

en çok da düş kurduğumuz

ulaşılmaz bahçelere

ay tutardı masumca

çocuk ellerimizi

gökyüzü emzirirdi ninnileri

yıldızlar düşerdi

gariban sokaklara

aydınlatırdı

içine düştüğümüz kör kuyuları

duyumsuyorum kendimi

maviye sinen hüzünde

usul usul dinliyorum

dili kısık cümleleri 

kırgın su yıkıyor

kekeme replikleri

ben bu göçebe oyunun neresindeyim?

ağlayan zamanın dili gibiyim