Eylül Şiirleri

çoktan dolmuştu yaprağın uzatmalı miadı
acaba ağacın,ayların günahı var mıydı?
ne güçlüklerle başarmıştı orada kalmayı
hep onu beklemişti kalmasa da sabrı
o ise yoldaydı.
o kim mi?boynu bükük bir aşk kaçağı
ne haberi vardı ölü yapraklardan?
o yaprağın çilesini ne anlardı.
her zaman geç kalırdı
hep bir kala geleceğini söyler
ama asla yetişemezdi.
bu yüzden hiç göremedi
yaprağın çabasını çilesini
onu beklerken kırılıp dökülen hallerini.
eylül gelecek hasret bitecek
her yıl aynı,vuslat yine ertelendi.
seneyi bekleyecek yine
yaprak yok ,eğer varsa çocukları.
yetişecek belki de bir gün
eylül'ün yorgun bacakları.
bir gün tutuşacaklar inanıyorum
göreceğim ben göçmeden,
el ele kol kola
belki de kucak kucağa
eylül de çiçeğin yumrularının açtığını
ve rüzgarın onlardan aldığı tozları taşıdığını
bir gün göreceğim baharın yavruladığını.
bahar içinde çiçek
çiçek üstünde böcek
doğa bir gün bu vakitlerde
çıldırasıya dans edecek.