Eylül Sonrası Oldu Mevsim

Biz olamayacak kadar korkaktık
Taşıyamamaktan korkup ağrıları
Dostlukları,sevdaları yarınlara bıraktık
Kırdık en sevdiklerimizi
Kırıldık camdan kadehler gibi
Dağıldık

İnsan elinden türeyen düşlerimiz vardı
Yeşil bahar türküleriyle
Yalnızlığın sarmalında
Yok olup gittiler

Geriye kalan sadece
Utangaç birer cümleydi
Söyleyemedik
Benli kelimeleri kalkan yapıp
İhtiyar gözlerimize
Eskidik zamanın ellerinde

Ne çok şey biliyorduk oysa
Ve ne çok şey yaşamıştık
Uçsuz bir mavide

Şİmdiyse
Eylül artığı bir mevsime
İsimsiz yağmurlar olduk
Unuttuk
Unutulduk
Sustuk