Eylül-yol-gölge-ayna-yıldız

Bir uyanış
Herkes uykuya hazırlanırken
Çıktım dışarı
Her yer eylül oluvermiş
Ve bir yol
Üstelik eylülde
Bunaltıcı düşlere düşmüşken yolum...
Yol üzerine gölgeler düşmüş
Eylül uzatmış gölgeleri
Seslendim eylüle
Saol eylül sen olmasan
Düşmezdi karıncanın gölgesi, yol üstü üstüme
Ve ben haz aldığım bu yolun yolun yolcusu
Baktım yüzüme
Bir eylülde, yol üzerinde, gölge altında
Aynadan baktım yüzüme
Yan kesici aynalar yolumu kesmişti

Gitti eylül

Bitti yol

Kalktı gölge..

Aynalar yüzümde her eylüle ayrı bir imzaymış
Ama ben barıştırdım hepsini
Yani gülümsedim
Biraz sizin için biraz da benim için
Ve devam ettim yola
Bana bir yıldız gerekiyordu
Yolumu bir restorana düşürdüm
Garsondan bir eylül istedim/ yol üstü gölgeli olsun/ayrıca aynası bol sıkılmış olsun dedim
Anladı, baktı gözüme garson
Gülen gözleri ışıl ışıldı, yıldızlar gibi parlıyordu
Ve ben yıldızları da ondan alıvermiş oldum böylece


Sonra çocuk olmak istedim nedense
Yola rica ettim
Beni kırmadı..
Yolum çocukluğa düşmüş oldu böylece
Ama nasıl anlayacaktım çocuk olduğumu..
Aynaya baktım
Garsondan aldığım yıldızlarda işe yaramıştı
Gözlerim ışıl ışıldı yıldızlar gibiydi
Teşekkür ettim gölgeli yola
Teşekkür ettim aynaya, yıldızlara


Sonra fark ettim ki renkleri kaybetmişim
Yol beni anlar anlamaz/ yolumu çiçekli bahçelere düşürdü
-Ki renk renk çiçekleri toplayabileyim diye-
Lakin eylül izin vermedi hepsini soldurdu


Yaşlanıyorum galiba
Çünkü geçen yıl
Eylüle çiçekleri soldurmasına müsaade etmemiştim...