Eylülün Ayrılığı

Her gecenin efkâr sardığı anlarında
Dudaklarımdan dökülen senden kalma tebessümlerle
Ben yalnızlığa dert yanıp
Üç beş satır bir şiirle
Hatta yokluğunda gözlerimden dökülen yaşlar ile
Geceye düşman olur
Ben hep seni düşlerdim...

Sensizliğe gebeydi tazeliğini yitirmiş umutlarım
Belliydi zaten kanla akacaktı yüreğimden senin izine doğru
Şahitti gökyüzü şahitti Samanyolu...

Yıldızlar dert yanıp kan ağlamasın yüreğin dercesine
Dost olmuştular sensiz gecelerimde
Her bir yıldıza senin adını verdim
Biliyorum senin gittiğin gibi onlarda gidecekti ansızın...

Ve yine gittin
Zaten hayat iki kelime ile ibaretti bende
Yine ayrılık hep ayrılık...

Ve ansızın kaydı her birine şiir yazdığım yıldızlarım
Tek tek ve usulca
Onlarda gitmişti artık senin gibi
Hatta kaymışlardı yüreğimden dökülür gibi
Birer birer hepsi...

Ben hep yandım yokluğunu dolduramadığım boşluğunda
Seni hayallere daldım
Belki bilemezsin ama sen yoksun diye ben hep
Sen sen diye yandım...


(Bütün şiirkolik ailesinin ramazan bayramını kutlar hayırlara vesile olmasını umut ederim sagıylarımla)