Eylül'ün İntikamı

Bir eylül gecesin'de,
Kestim aşkın nefesini
Ve giyotin cezası verdim işlediği suça...


Çünkü bu aşk,
Müebbeti bile hak etmedi
Kahr'ı acıyı yükledi yüreğime
Kanı eş etti gözlerime!
İşte bu sonbahar mevsiminde
Soldurdu tüm iyi niyetimi
Ve kendi ellerinle,
Kendini astırdı dar ağacına...


Artık ne aşk var
Ne'de yalan hayaller
Hepsi batan bir güneş gibi
Karanlığa karıştı bu eylül gecesinde
İntikamı ağır olsa'da yüreğin
Hazmedemedi edilen hatayı
Ve görmezden gelemedi
Çekilen bu çileyi...


Şimdi her eylül gecesinde
Aşkın intikamını anıp,
Belki de onun gibi yanıp
Solduracağım bu bilinmezliği....